Üzgün...

On beş yıllık bir ilişkiye nokta koyduğum gün üzgündüm, eve geldim haberleri açtım ve Soma' yı duydum.Onca ölümün, babasız kalan çocukların,eşsiz kalan kadınların, sönen hayatların arkasından biten bir ilişkiye ağlamaktan utandım.
Yazmak istedim yazamadım,okumadım, bakamadım,üzüldüm ama o insanlar için bir şey yapamadım kendimden utandım.Üzerinden neredeyse on gün geçti unutulmaya başlandı bile...
Umarım bir daha aynı acıları ülkemiz yaşamaz,onurları ile bir lokma ekmek parası için çalışan insanlar kaybetmeyiz.
Başımız sağ olsun...

Yazıyı yazarken deprem oldu, bir felaket daha hatırlattı kendini...Devamı olmaz inşallah...

Bence...
Hepimiz Allah'a emanet...

Çok Sevgili Annem...

Nasılsın? Beni soracak olursan idare ediyorum anne...Şu aralar biraz canım sıkkın; Neden dersen her şey üst üste geldi.
Ben hep doğruları yapmaya çalıştım anne, ama nasıl oldu bilmiyorum, güvendiğim ne varsa tepetaklak oldu.
Ben sadece ayakta kalmak istiyorum anneciğim, babam öldüğünde senin yaptığın gibi ayakta kalmak, hayattaki en değerli varlığıma sahip çıkabilmek istiyorum ama gücüm yok anneciğim...
Bunun yerine korktuğumda yaptığım gibi koltuğuna gelip yüzümü kucağına gömmek istiyorum. Elimi tutmanı, bana her şey yoluna girecek demeni...
Korkuyorum anneciğim hayattan, iyi kalamamaktan üzerimdeki en büyük sorumluluğu hakkıyla yerine getirememekten...
Her yıl zaten kötü geçiyor ama bu yıl sensizliği daha derin hissediyorum;anneciğim yanımda olmana o kadar ihtiyacım var ki...
Tam 16 yıl oldu sen gideli biliyorum ki bir 16 yıl geçse dahi sensizlik hiç alışılmayacak.
Anne, önümde çok güç bir sınav var. Bana yardım et; senin gibi olabileyim ayakta kalabileyim.
Seni çok özledim...

Kızın...